Μάλιστα, γύρω από αυτή τη στρατηγική διαμορφώνεται ολοένα και ευρύτερη υποστήριξη, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της δημόσιας παρέμβασης του Προέδρου της ΕΕΤ, Νίκου Καραμούζη, ο οποίος χαρακτήρισε ηττοπαθή στάση την αναζήτηση ενός εξωτερικού μηχανισμού, ως εχέγγυου για τη διασφάλιση της οικονομικής και δημοσιονομικής σταθερότητας.
Οι ίδιοι κύκλοι, πάντως, επισήμαναν, με αφορμή δηλώσεις και σχετικά δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, πως η πιστοληπτική γραμμή στήριξης προσθέτει αβεβαιότητα, κόστος και κινδύνους.
Υπάρχουν όμως και δυνάμεις που «στρατεύονται» σε αυτή την επιλογή, είτε γιατί επιθυμούν τη διαρκή παραμονή της χώρας σε μνημόνια της μιας ή της άλλης μορφής, είτε γιατί θυσιάζουν το εθνικό συμφέρον έναντι μικροκομματικών αντιπολιτευτικών σκοπιμοτήτων. Δεν προκαλεί εντύπωση λοιπόν, ότι όσο πιο σταθερά η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στη θέση της τόσο πυκνώνουν οι επιθέσεις από… δεύτερης διαλογής «Ηρακλείς του Στέμματος» που στην πραγματικότητα ομνύουν, με διάφορες προφάσεις, υπέρ του αέναου μνημονιακού εγκλωβισμού.
Όποιο όμως μέσο ή επινόηση κι αν επιστρατεύουν οι διάφοροι «διαρκώς πρόθυμοι» και «χρήσιμοι ηλίθιοι», η κυβέρνηση, από την πλευρά της, υπηρετεί τη δέσμευσή της προς τον ελληνικό λαό και συνεχίζει αταλάντευτα την πορεία της για έξοδο από τα μνημόνια και την ειδική επιτροπεία τον Αύγουστο του 2018, με τον πιο ωφέλιμο, για τη χώρα και τους πολίτες της, τρόπο.